Het volgende controversieel (theologisch) onderwerp zal veel voeten in de aarde hebben bij menig christen. Het zit namelijk bij veel christenen diepgeworteld in hun ‘christelijke’ wereldbeeld over hoe het in de laatste der dagen (de eindtijd) zal verlopen met de gemeente van Christus. Zeker binnen de evangelische/charismatische stroming is de ‘opname van de gemeente’ een big issue en een onbetwistbare zekerheid.
Zelf is het mij een keer voorgekomen in gesprek met een medechristen, dat degene vroeg of ik wel wedergeboren was, omdat ik mijn twijfels over deze ‘zienswijze’ had. De Bijbel is daar toch zeer helder en duidelijk over? Maar hoe meer de desbetreffende persoon mij probeerde te overtuigen van deze ‘Bijbelse’ leer, des te meer vraagtekens er bij mij naar boven kwamen. Steeds meer werd het voor mij een ‘onsamenhangend’ geheel van bij elkaar geraapte Bijbelteksten waar een hele theorie om heen gebouwd is.
De oorsprong
De theorie van ‘de opname van de gemeente’ vindt haar oorsprong pas in de 19e eeuw. John Nelson Darby (1800-1882) wordt wel beschouwd als de grondlegger van de bedelingenleer 1. In deze leer wordt er onder andere vanuit gegaan dat de geschiedenis op te delen is in verschillen bedelingen (tijden). Een van deze bedeling(stijd) is dat God na de kruisiging en opstanding van Jezus, het volk Israël ‘geparkeerd’ heeft en verder is gegaan met de gemeente, die haar oorsprong heeft bij Pinksteren. Pas wanneer de gemeente in een oogwenk zal worden opgenomen, gaat God verder met het volk Israël die dan eerst door een 7-jaar durende verdrukking heen moet. Hierna zal God in de persoon van Jezus, de Messias, Zijn volk verlossen en gaat het 1000-jarig (vrede)rijk in, waar Jezus zal regeren met een ijzeren roede. Nu is het echter de vraag of de Bijbel ook daadwerkelijk (zo duidelijk) spreekt over een ‘opname van de gemeente’. Dit is waar we een antwoord op proberen te geven.
Er zijn een aantal Bijbelteksten waar de pretribulationist 2 zijn leer op baseert. Ik zal hier maar een paar Bijbelteksten (de belangrijkste) behandelen en hier kort ‘op schieten’. Het gaat mij er niet om, om mijn gelijk te halen, maar dat we leren om kritisch te kijken/onderzoeken of deze teksten (zonder inlegkunde) vanuit zichzelf de opname-leer onderschrijven.
De eerste tekst die we onder de loep zullen nemen is 1 Thessalonicenzen 4:15-17:
‘Want dit zeggen wij u met een woord des Heren: wij, levenden, die achterblijven tot de komst des Heren, zullen in geen geval de ontslapenen voorgaan, want de Here zelf zal op een teken, bij het roepen van een aartsengel en bij het geklank ener bazuin Gods, nederdalen van de hemel, en zij, die in Christus gestorven zijn, zullen het eerst opstaan; daarna zullen wij, levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zo zullen wij altijd met de Here wezen.’
Waar we kort bij stil willen staan zijn de frase ‘in een oogwenk weggevoerd worden’ en ‘de Here tegemoet in de lucht’.
Harpazo
‘in een oogwenk weggevoerd worden’ is in het Grieks een woord, harpazo, wat snel meenemen, grijpen, beslag leggen op, betekent. Andere vertalingen hebben het gewoon vertaald met opgenomen. Vandaar de leer van de opname van de gemeente. Maar wat betekent harpazo eigenlijk en in welke context staat het. Het Griekse woord komen we al in handelingen 8:39 tegen. In dit vers wordt Filippus, nadat hij de kamerling heeft gedoopt, door de Geest weggenomen, waarna hij in Asdod wordt aangetroffen en verder het land doorging om het evangelie te verkondigen. Harpazo is hier niet zozeer een opname, maar de Geest neemt Filippus in een flits weg en ‘teleporteert’ hem als het ware naar Asdod. Ook in deze context moeten we harpazo zien in 1 Thessalonicenzen 4:17.
In 1 Corinthe 15:51 en 52 zegt Paulus dat bij het klinken van de laatste bazuin zij die niet ontslapen zijn in een ondeelbaar ogenblik veranderd zullen worden. Paulus spreekt in Corinthe 15 dat ons vergankelijk lichaam verandert zal worden in een onvergankelijk (een verheerlijkt) lichaam. Mijn inziens spreekt Paulus in 1 Thessalonicenzen 4:17 hierover, maar dan in andere woorden. Ook hier zullen we in één ogenblik een ‘hemels’ lichaam krijgen en daarmee zijn we tegelijkertijd ook in een flits in de lucht om de Here tegemoet te gaan. Nu is echter de vraag in welke context we het woord ‘tegemoet’ moeten verstaan.
Tegemoet gaan
We kunnen het woord tegemoet namelijk vanuit twee verschillende gezichtspunten zien. Je kunt namelijk iemand tegemoet gaan om met de desbetreffende mee te gaan. Maar je kunt ook iemand tegemoet gaan om hem te begroeten om hem te verwelkomen. De vraag is, in welke context, Paulus in 1 Thessalonicenzen 4:17 dit woord heeft bedoeld.
Wanneer ik zowel het Oude als Nieuwe Testament bestudeer, dan heeft het woord tegemoet (zowel in het Hebreeuws, als Grieks) de betekenis van het iemand begroeten om hem te ontvangen. Daarnaast was het in de oudheid gebruikelijk wanneer een koning terugkwam van een veldslag, dat hij door het volk werd binnengeleid, die hem al waren tegemoet gegaan tot buiten de poorten van de stad. Dit ging mede gepaard met bazuingeschal. De terugkomst van de koning ging dus niet ‘geruisloos’. Bij de (weder)komst van de Here, is dit ook exact het geval. Wanneer we in een ogenblik worden opgenomen de Here tegemoet, gaat dit gepaard (of wordt dit voorafgegaan) met bazuingeschal. Met andere woorden, het zal niet ‘stiekem’ gebeuren, zoals de voorstanders van de ‘opname’ willen doen geloven.
De volgende keer zullen we kijken naar de tekst waar Jezus spreekt over dat de één zal worden aangenomen en de ander zal worden achtergelaten (Lukas 17:20-37).
